Οι θεωρίες για τις αιτίες του έρωτα περισσεύουν. Κυμαίνονται από το βιολογικώς πρακτικό έως το βιολογικώς πολύπλοκο ή αλλιώς από την διαιώνιση του είδους έως το υποπροϊόν της σχέσης μας με όποιους μας μεγάλωσαν.
Το να αποδειχθούν, βεβαίως, οι θεωρίες αυτές δεν είναι ό,τι το ευκολότερο – ει μη τι άλλο, ποιος μπόρεσε ποτέ να αποκρυπτογραφήσει με πάσαν βεβαιότητα την ανθρώπινη ψυχή; Το σώμα, όμως, είναι άλλο θέμα και την τελευταία δεκαετία οι
επιστήμονες έχουν βαλθεί να καταγράψουν τι μας συμβαίνει όταν αφηνόμαστε στο κάλεσμα του έρωτα.
Δύο επιστήμονες - ο καθηγητής Νευροαισθητικής Σεμίρ Ζέκι από το Εργαστήριο Νευροβιολογίας του University College στο Λονδίνο και ο δρ Αντρέας Μπάρτελς ερευνητής στο Ινστιτούτο Βιολογικής Κυβερνητικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία – επέλεξαν 70 φρεσκοερωτευμένους εθελοντές, για να εξετάσουν τον εγκέφαλό τους.
Οι απεικονίσεις υπήρξαν αποκάλυψη για τους δύο ερευνητές και για όσους ακολούθησαν τα βήματά τους, καθώς έδειξαν ότι ο έρωτας μοιάζει πολύ με τον… εθισμό στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά! Κι αυτό, διότι όταν ερωτευόμαστε ο εγκέφαλος συσχετίζει κάτι που μόλις του συνέβη με την άκρατη ευχαρίστηση - και ταυτοχρόνως αποδίδει το υπέροχο αυτό συναίσθημα με το εξαίσιο πρόσωπο που βρίσκεται απέναντί του.
Η αλήθεια είναι πως η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων δεν είναι μόνον θέμα μορίων που πλημμυρίζουν τον εγκέφαλο, υπαγορεύοντάς μας τι θα νιώσουμε. Η έλξη εμπεριέχει την προσωπική ιστορία του καθενός μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου